Ik luister muziek en ik denk na over dingen. De dingen des
levens. Eten, drinken, slapen, poepen. Tussendoor zing ik mee met de liederen die mijn boxen ten gehore brengen en zing ik vals
want ik ben toch alleen thuis dus het maakt niet uit. Vals zingen is sowieso
geen misdrijf. Tenzij het in tv reclames gebeurt. Maar als dit dan opzettelijk
is en dramaturgisch verantwoord, dan is het weer minder erg.
Ik denk na over morgen en ik denk na over vandaag en stiekem
ook over gister en de afgelopen dagen. En de weken daarvoor en over vorig jaar.
Ik denk na over tips en adviezen die ik gekregen heb en ingevingen die zomaar,
floep! ineens uit de donkerste hoeken van mijn brein omhoog kwamen. Belangrijke
inzichten komen altijd als je, je keuzes al gemaakt hebt en deze niet meer
terug kan draaien. Als je al te ver heen bent om nog terug te keren of er al
overheen gestapt bent of het misschien zelfs al achter je hebt gelaten of er
niets meer van wilt weten of er nooit meer iets over wilt horen of er niet naar
gehandeld hebt blabla en nog meer van die dingen.
Eten, drinken, slapen, poepen. En ook een beetje muziek en
beweging en misschien een kind over enkele jaren en dan grootouder worden over
tientallen jaren.
Later als ik groot ben..word ik..postbezorger. Want dat is
te combineren met het moederschap. “Hé! Doe je dat thuis soms ook? Nee toch?
Nou dan!”. En dan zing ik een lied over dat ik mijn ex tegenkwam op straat
gisteren, dat hij blij was om mij te zien en dat ik gewoon naar hem lachte en
dat we daarna praatten over wat dingen van vroeger en wat biertjes wegtikten.
Nog steeds gek na al die jaren. Wow. Nog steeds gek na al die jaren.
