Omdat het moet. Omdat het kan en omdat ik het wil maar het
meeste omdat het toch best leuk is. Voor mezelf de regels bepalen om te mogen
schrijven. Mijn eigen wetgeving en mijn eigen spelling. Alles mag onder het mom
van artistieke vrijheid. Artistieke vrijheid. Artistieke vrijheidartistie
kevrijheid art is tiekevrij heid punt of komma. Kunst. Punt of komma.
Vingers rikketikken, maken klanken. Of eigenlijk, eerst denk
ik de klanken en dan tik ik de klanken maar er tussenin zit weinig tijd dus het
is moeilijk te zien wat er eerst is. Misschien bepaal ik niet de tikkende
klanken maar neemt mijn toetsenbord het over. Een fractie van een frac tie een
fract-ie van een seconde, ofwel een hele korte seconde, hebben mijn handen
nodig om een seintje te krijgen van mijn hoofd. Van mijn hersenen in mijn
hoofd, van mijn gedachten. Maar waarom duurt een creatief proces soms zo lang?
Waarom sto kt mijn hand soms of drukt mijn vinger in een verkeerde toets? De
laptop neemt het over van de toetsen, van de hand op de toetsen, van de
hersenen die mijn hand besturen, bewust dan wel onbewust.
En hij zegt dat ik iets anders moet tikken dan ik nu doe. Of
hij zegt dat ik moet doortikken aan wat ik nu tik. Of hij zegt dat ik er beter
helemaal maar mee kan stoppen omdat er, over het algeheel, weinig potentie in
zit. Ja, meisje dan kun je wel lekker door ratelen en zoeken en blijven spuien
maar je hebt dat ene gewoon niet. Je mist die ene x.
