zaterdag, oktober 14, 2017

Cactussen

Einstein had het waarschijnlijk kunnen weten. Op het eerste gezicht leek hij mij een intelligent man die waarschijnlijk heel veel dingen had geweten. Ik vermoed dat hij meer had geweten dan hij ooit heeft kunnen vertellen of op papier had kunnen zetten. Hoewel hij in de 76 jaar dat hij geleefd heeft een heel eind gekomen is.

Zelf ben ik pas net begonnen. Ik blijf vooral steken op de dingen die niet aan klanken of aan letters op papier te …

Ja, daar ging ik alweer. Ik blijf soms steken. Er is wel een gefuhl. Een soort van spitzengefuhl. Maar het is niet in mijn eigen taal te kaderen. Er is een soort van stipje in zicht. Een twijgje van fantasie en vindingrijkheid, maar er komt tot dusver nog geen lekkere boom uitgroeien. Het voelt meer als een cactus.

Verbeelding brengt je overal, zei de man met de tong ooit. Maar ik ben mij vooral aan het afvragen hoe je dat dan precies vangt. En op welk tijdstip je daar dan ongeveer aankomt. Einstein had het waarschijnlijk wel geweten. Meneer, kunt u mij zeggen wanneer mijn cactus verder groeit? En waarom u de woorden zo goed wist te kiezen? En hoe lang dit onderzoek nog duurt? En leidt het ene onderzoek weer tot het andere onderzoek en hoe lang kan een cactus zonder water?

Hoeveel woorden heeft een onderzoek nodig? Of mag het ook in mijn buik blijven zwemmen tot in de oneindigheid, zonder woorden, net als het universum?

Ik zou willen zeggen dat ik in de jaren dat ik geleefd heb een heel eind ben geko