Einstein had het waarschijnlijk kunnen weten. Op het eerste
gezicht leek hij mij een intelligent man die waarschijnlijk heel veel dingen
had geweten. Ik vermoed dat hij meer had geweten dan hij ooit heeft kunnen
vertellen of op papier had kunnen zetten. Hoewel hij in de 76 jaar dat hij
geleefd heeft een heel eind gekomen is.
Zelf ben ik pas net begonnen. Ik blijf vooral steken op de
dingen die niet aan klanken of aan letters op papier te …
Ja, daar ging ik alweer. Ik blijf soms steken. Er is wel een
gefuhl. Een soort van spitzengefuhl. Maar het is niet in mijn eigen taal te
kaderen. Er is een soort van stipje in zicht. Een twijgje van fantasie en
vindingrijkheid, maar er komt tot dusver nog geen lekkere boom uitgroeien. Het
voelt meer als een cactus.
Verbeelding brengt je overal, zei de man met de tong ooit.
Maar ik ben mij vooral aan het afvragen hoe je dat dan precies vangt. En op
welk tijdstip je daar dan ongeveer aankomt. Einstein had het waarschijnlijk wel
geweten. Meneer, kunt u mij zeggen wanneer mijn cactus verder groeit? En waarom
u de woorden zo goed wist te kiezen? En hoe lang dit onderzoek nog duurt? En leidt
het ene onderzoek weer tot het andere onderzoek en hoe lang kan een cactus
zonder water?
Hoeveel woorden heeft een onderzoek nodig? Of mag het ook in
mijn buik blijven zwemmen tot in de oneindigheid, zonder woorden, net als het
universum?
Ik zou willen zeggen dat ik in de jaren dat ik geleefd heb
een heel eind ben geko
Geen opmerkingen:
Een reactie posten