Transformer

Vandaag moest ik plotsklaps remmen voor een auto. Mijn achterband slipte. Ik kon me staande houden. Los van het feit dat ik nu in ieder geval zeker wist dat mijn remmen het goed doen, kreeg ik een hartverzakking.

En toen wist ik het. Ik wil motorcrosser worden.

Mijn band voelen wegglippen en misschien onderuit gaan en weer opkrabbelen. Stoere schoenen aan en dagelijks modderspetters in mijn gezicht. Vallen maakt niet uit want daar heb ik een speciaal pak voor aan en dat ik vies word maakt ook geen verschil want daar heb ik een speciaal pak voor aan. Gassen en remmen en licht gelanceerd worden en met een klap en een slipband weer neer komen op de kledderige bodem. Alleen het geluid van een brommende motor en even geen stemmen aan je kop want de helm isoleert al het geluid van buitenaf zodat je alleen nog jezelf hoort ademen en een zweetdruppel van je voorhoofd naar je linkerwang hoort lopen.

Als kind al, fietste ik zelfstandig naar school en onderweg maakte ik altijd even een tussenstop. In het park waar ik doorheen fietste, lag namelijk een soort crossbaan. Dit was uiteraard geen echte crossbaan en toen ik er later als volwassen kind nog eens langsfietste was het parcours niet zo lang en de heuvels niet zo hoog als in mijn herinnering, maar het kon er zeker mee door.

Vooral als het geregend had keek ik uit naar het einde van de schooldag, zodat ik op de fiets kon springen en even mijn favoriete hobby kon uitoefenen.

In werkelijkheid was ik een watje. Een bangelijk meisje dat huiverig achter haar broer aan toerde en met krampachtige handjes en trillende voetjes de achtbaan over hobbelde en blij was als ze heelhuids het traject uitkwam en naar huis kon voor een kopje thee bij mama op schoot.

Verbazingwekkend dat daar nog zo’n geweldig stoere vrouw uitgekomen is met ballen en gevoel voor spanning. Ze zoekt het op, onderneemt het en maakt het af op spectaculaire wijze! Helaas is ze vorig jaar in de winter zo hard op haar muil gegaan dat ze de sensatie even op een laag pitje zet. Ik zou verder dus ook niet echt de moeite doen om met suggesties te komen, want voorlopig zal ze hier even niets mee doen. Maar normaal gesproken is ze echt een bikkel. Niets is haar te gek. Een machine.

Vlam

Och, wat zie je er oud uit! Eigenlijk ben je niet zo bijster mooi van dichtbij, maar dat kan ik je niet kwalijk nemen want als ik dichtbij je sta vind ik je mooi. Wel jammer van die puist in het midden van je smoelwerk. Al zie ik die natuurlijk niet, want ik zie alleen al het goeds dat jij bent en blijft, zelfs in je gezicht.

Ik zwaai je uit bij de deur en ik breng je een glas water, om al de afvalstoffen weg te spoelen. Eerst goed gorgelen in je mond en dan pas uitspugen in de wasbak of in de gootsteen, eerder niet. God, er komt aardig wat afvalligheid naar buiten, valt me op voor het eerst. Uiteraard vergeet ik dit meteen weer want ik leef niet op deze wereld en ik draai mijn hoofd om als die drek te voor schijn komt. Ik zie niks en ik houd mezelf wel bezig.

Ik wacht wel even hoor, als jij je schoenen aandoet en nog even omkijkt met je ouderlijke gezicht. Even zag het eruit alsof je dood was, zo oud! Maar nee, dat is natuurlijk mijn gruwelijke fantasie die hier parten speelt. Je ruikt wel wat muf en afgeleefd en misschien ben je wat onderkoeld of verwaarloosd, het woord uitgewoond wil ik niet in de mond nemen maar ja, nu ruik ik pas dat je stinkt, maar hier laat mijn neus me allicht in de steek want in werkelijkheid ruik ik vanille en bloesems en kruidnagel tegelijk en kan mijn leven niet meer stuk.

Gedoe

Helaas betrap ik mezelf er te vaak op dat ik mijn tijd verdoe aan dingen waar ik liever geen tijd aan besteed. Blijkbaar hoort dit bij het mens zijn, want, zoals ik vernomen heb; meer mensen schijnen dit te doen. Keer op keer doen wij onszelf voornemens waar we ons niet aan houden. Met als knaller de nacht van 31 december op 1 januari, want dan besluiten we collectief om de boel drastisch om te gooien (of zijn wij degene die zich op deze dag‘uit principe’ geen dingen voornemen en denken hiermee de enige te zijn). Het jaar erop doen we dezelfde voornemens als het jaar ervoor.

Om een lang verhaal kort te houden en anderzijds, het verhaal ook weer uit te breiden; als je tijd verdoet aan dingen die je niet wil doen, betekent dit ook dat je tijd tekort komt voor dingen die je wel wilt doen. Nu heb ik het hier waarschijnlijk al meerdere malen over gehad, dus zal ik hier verder niet op in gaan. Ik ben daar geweest en heb dat gedaan.

Om verder te gaan op een ander merkwaardig onderwerp; ik ben voor nu even door de onderwerpen heen. Dat klinkt misschien vreemd, en dat is het in werkelijkheid ook. Ik kan er uiteraard wel weer een of ander leuk spreekwoord in gooien, maar de waarheid is dat ik van nature geen bar goede schrijfster ben en ik mijn lezers het afgelopen jaar heb weten te boeien met heel veel poeha om niets. Zoals ik er zojuist ook alweer drie alinea’s heb uitgeperst, zonder enig waardevol woord te hebben genoemd. In ieder geval niet een van leven of dood. Ik neem mijzelf voor om dit komend jaar gewoon te blijven doen.

Sibbe

Mannen die ouder zijn en vrouwen die jong zijn, jonger dan de mannen. En vrouwen die ouder zijn dan de oude mannen, maar zich jong voelen door de jonge mannen die bij hen zijn. Mannen met oude vrouwen, dat kan natuurlijk ook, want niemand weet wat oud is. Ouder dan jij, maar van geest net zo jong. Net als die oudere mannen en vrouwen, die zich niet per se ouder voelen, maar het toch wel echt duidelijk zijn.

Dat staat op hun paspoort. En dat staat vaak ook op hun gezicht, want, ouder zijn dan iemand anders is niet per se beter, maar ergens ook wel, door ervaring, want, jonge mensen hebben geen ervaring, schijnt en dat is van hun gezicht af te lezen, tenzij je een ouderlijk gezicht hebt en iemand naast je een jonger gezicht heeft. Maar, niemand weet wat jonger is. Jonger dan jij, verhoudingsgewijs, maar, van geest net zo oud als jij, want, niemand is jonger, behalve je buurjongetje van vijf. Hoewel hij ook al bijna zes wordt.

Van geest ben je jong, ook al zegt je paspoort misschien van niet. En op de momenten dat je wijs wilt zijn, ben je van geest natuurlijk volwassen en kan je meepraten, als dat nodig is. Over volwassen onderwerpen. En als je, je jonger wilt voelen ga je op de schommel en naar een pretpark.

Want is volwassen dan oud? Want, wat is oud eigenlijk? En wat is nieuw? Is dit nieuw, of is dit alweer oud en ben ik niet met mijn tijd meegegaan? Dat zou eerlijk gezegd ook niet kunnen want, mijn gezicht is dan misschien wel jong en ik ben ook nog best jong maar van binnen ben ik oud en word ik steeds ouder. De gezichten om mij heen worden ook ouder en de kennis wordt gelukkig doorgegeven. Zo blijft de verhouding goddank hetzelfde en zal ik altijd de dochter van mijn ouders blijven en het jongere zusje van mijn broer.

Bijschaven

Ik eet een rijstewafel in bed. Want ik ben mijn eigen baas. Ik hoef geen rekening te houden met iemand. De kruimels tussen mijn lakens neem ik voor lief.

Eigen baas zijn betekent je eigen keuzes maken. Jij beslist, en niet iemand anders. Als ik bijvoorbeeld besluit om nog een rijstewafel te eten of misschien zelfs wel een beschuit (waarvan je niet kunt ontkennen dat, dat erger kruimelt dan een rijstewafel), dan doe ik dat zonder mij te laten weerhouden door anderen. Hop!

Hoewel het krijgen van iemand anders zijn, of haar, mening nooit verkeerd kan zijn. In het geval van eten in bed, had ik het niet erg gevonden als er iemand was die tegen mij zei ‘Dat kruimelt wel heel erg, Merijn. Kan je niet beter een appel eten?’.

Eigen baas zijn, betekent namelijk niet dat je iemands gegeven advies niet mag opvolgen. Uiteindelijk beslis jij namelijk zelf nog of je daadwerkelijk voor de kruimels gaat of toch voor die glimmende, groene vitaminebol*.

Eigen baas zijn betekent dus in werkelijkheid je eigen keuzes maken, maar wel met anderen om je heen. Soms lijkt het dan alsof je iets uit handen geeft, maar als die mensen om jou heen het beste met jou voor hebben, dan kan je er alleen maar beter van worden.

Vanavond had ik graag goede raad gekregen van een compagnon. Inmiddels lig ik in een slagveld van brood en crackers en ruikt mijn kamer naar rijst. Een voordeel is dan wel weer dat ik morgen geen uren kwijt ben aan het scrubben onder de douche. Dat doe ik vannacht wel op mijn matrasje.

*gekunstelde verwoording voor ‘appel’

De zesde ronde

Een dikke, vette, aanstekelijk schaterlach galmt door de woonkamer. In koor roepen wij ‘proost!’, en de glazen worden geheven. Een enkeling schalt er ‘aa-lo-haaa!’ achteraan, en maakt een wulpse beweging, waarop weer een luid geschater en gejoel volgt, maar op dit moment zet ik het glas al aan mijn mond om de zoete meuk mijn keelgat in te laten glijden.

Ik heb deze avond geen man gezien. Een avond vol vrouwen, vrouwenmuziek en vrouwendrankjes. Vrouwenpraat, vrouwenkleding. Hakken aan maar deze vervolgens uitdoen en de hele avond op je sokken lopen. Vragen om meer zoetigheid en alcohol, ‘doe maar iets!’, en kippenpootjes eten om 0100 ’s nachts. Een keiharde boer laten en het botje achter je rug tegen de witgeverfde muur aan gooien. Nee. Dat laatste dan weer niet. Maar dat had ik graag gewild want ik houd van mooie vrouwen die ongemanierd eten.

Als het overgrote deel weg is, dans je met de gordijnen en tik je per ongeluk een fotolijstje van de vensterbank af. Maar dit mag de pret niet drukken en het gelach wordt uitbundiger en gaat over op bulderen waarna de adem op is en het stil gelach wordt, met de handen op de knieën en de mond wagenwijd open. Daarna over op giechelen, als de nepplant in de hoek aan de beurt is voor een wals. Je gooit er nog een drankje in. Het komt je neusgat weer uit. Je likt het op van de vloer. Nee, dat dan weer niet. Maar ik houd van vrouwen in mooie jurken die over de grond kruipen.

Hoopje op de gastvrouw in haar bed met de diehards van die avond, en daarna nog op het logeerbed in de woonkamer, waarbij je onderop komt te liggen en je beseft wat een wirwar aan (alcoholische) versnaperingen je naar binnen hebt gewerkt deze briljante avond. Daarna nog met z'n allen in de badkamer nachtcrème op je gezicht smeren en met een wit, maar perzikzacht, gezicht je slaapzak in. 

Ik dacht niet aan jou. Ik dacht alleen maar aan dat gebakken ei dat ik ging eten als ik wakker werd.

(herfst)Harry 3

Vandaag liep ik mijn huis uit en stond ik oog in oog met Harry. Hij was in de tuin voor zijn woonboot met een metalen hark de gevallen bladeren aan het harken. We keken elkaar even aan en daarna harkte hij verder. Hoewel mensen die bladeren harken normaal gesproken direct bij mij in achting dalen (het is in mijn ogen namelijk totaal nutteloos blaadjes een bepaalde kant op te harken terwijl de wind ze een seconde later weer terugblaast naar hun oude plek), gebeurde dit bij Harry niet. Het maakt mij niet uit wat Harry doet, Harry is gewoon cool.

Vandaag vond ik hem vooral cool omdat ik een band voelde tussen ons. Hij had kennelijk, net als ik, ook de drang om naar buiten te gaan, die herfstzon in te gaan en iets met die bladeren te doen. Waar ik terugkwam met een bos met kleurige, knisperende bladeren en deze uitstalde op tafel, had hij de bladeren bij elkaar geharkt zodat ze nu op een berg lagen te vegeteren in een hoekje van zijn tuin. Dat geeft niet, Harry. Iedereen geniet nu eenmaal op een andere manier van de herfst. Net als dat de ene persoon een regenpak draagt op de fiets en de ander dit vertikt.

Harry bleek niet de enige te zijn die zich stoorde aan droge, gevallen bladeren op zijn stoep of in de tuin. Want, je zult maar naar je werk moeten, de deur uit lopen en bovenop een berg mooie blaadjes stappen. Gedurende mijn herfstwandeling kwam ik maar liefst vier mensen tegen die de bergen blad met een hark of bezem verplaatsten van de stoep naar de straat, waar ze vervolgens stuk werden gereden door voorbijkomende auto’s. Opvallend was dat dit allen mannen waren. Waar ik verder niets mee probeer te suggereren.

Gemiep

Wat kan er misgaan? Je kunt te overlijden komen, maar dat kan iedereen eigenlijk op elk moment. Het welbekende gezegde ‘je kunt zo onder een auto lopen’, kan je onverwachts overkomen, maar ook veel ergere dingen, zoals verdrinken in bad of met je tong tussen de deur komen of opgegeten worden door een monster met tentakels en plopogen. Of erger, opgegeten worden door een monster met tentakels en plopogen, dat meer bereikt heeft dan jij! Je hoort me wel!

Zo simpel en het valt nooit tegen. Het gaat zelden mis, en als het misgaat, kan het nooit zo misgaan dat je te overlijden komt. Dat zou er nog eens bij moeten komen. En wat dan nog, eigenlijk? Liever doodgaan tijdens datgene wat je het liefste doet dan eeuwig uit je gore neus zitten peuteren, het opeten en wachten op het juiste moment. Tot de monstertjes weg zijn. Want het komt niet aanwaaien. Het komt niet zomaar uit het niets aangelopen. Je kunt er niet voor weglopen. Geef die lelijkerds een duw!

Niks geen vooruit geschuif meer, of gewacht en gesnik en genegeer en gegeneraliseer en gedoe over ditjes of datjes. Niet zeuren en smoesjes verzinnen want nee, je hebt niets te verliezen. Je hebt er alleen maar baat bij dus geef jezelf een schop onder je luie hol en ga actie ondernemen en plantjes water geven en ga van bil en schrijf een brief! Je gaat er niet dood van! Watje!