Ik eet een rijstewafel in bed. Want ik ben mijn eigen baas. Ik hoef geen rekening te houden met iemand. De kruimels tussen mijn lakens neem ik voor lief.
Eigen baas zijn betekent je eigen keuzes maken. Jij beslist, en niet iemand anders. Als ik bijvoorbeeld besluit om nog een rijstewafel te eten of misschien zelfs wel een beschuit (waarvan je niet kunt ontkennen dat, dat erger kruimelt dan een rijstewafel), dan doe ik dat zonder mij te laten weerhouden door anderen. Hop!
Hoewel het krijgen van iemand anders zijn, of haar, mening nooit verkeerd kan zijn. In het geval van eten in bed, had ik het niet erg gevonden als er iemand was die tegen mij zei ‘Dat kruimelt wel heel erg, Merijn. Kan je niet beter een appel eten?’.
Eigen baas zijn, betekent namelijk niet dat je iemands gegeven advies niet mag opvolgen. Uiteindelijk beslis jij namelijk zelf nog of je daadwerkelijk voor de kruimels gaat of toch voor die glimmende, groene vitaminebol*.
Eigen baas zijn betekent dus in werkelijkheid je eigen keuzes maken, maar wel met anderen om je heen. Soms lijkt het dan alsof je iets uit handen geeft, maar als die mensen om jou heen het beste met jou voor hebben, dan kan je er alleen maar beter van worden.
Vanavond had ik graag goede raad gekregen van een compagnon. Inmiddels lig ik in een slagveld van brood en crackers en ruikt mijn kamer naar rijst. Een voordeel is dan wel weer dat ik morgen geen uren kwijt ben aan het scrubben onder de douche. Dat doe ik vannacht wel op mijn matrasje.
*gekunstelde verwoording voor ‘appel’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten