Denk je het te weten, weet je het eigenlijk niet. Denk je
het nooit te zullen weten, komt het eigenlijk goed. Een woord, een kans, een
stap. Het lijkt allemaal maar toevallig te zijn en nooit in jouw handen
geweest.
In de tram, zoeken op straat, om je heen kijken of de tijd
uitzitten. Ben je een pessimist als je op een zo prettig mogelijke manier de
tijd probeert door te komen? Ik probeer de tijd door te komen, op mijn best.
Mijn handschoen ligt op straat en een fietser rijdt er overheen. Als ik het
oppak zie ik een bandenspoor van hondenpoep over de middelvinger staan. Ik geloof dat dit toeval is en geen bewuste aanval op mijn persoonlijkheid.
Ben je een pessimist als je gelooft in dom toeval in plaats
van dat alles wat je overkomt voor jou bestemd is? Ik geloof in dom toeval
bedoeld voor mij, want dom is het nieuwe lot. Soms pakt dom goed uit en soms
slecht. Maar slecht is nog altijd niet slecht vergeleken met mensen die hun
gezondheid niet mee hebben, want wat dat betreft heb ik niets te klagen. Klagen
mag sowieso niet hier in Nederland en trouwens, ik ben liever naïef dan dat ik
nooit een sprankje hoop voel en als Scrooge met borsten en een kut door het
leven ga. Pardon voor mijn woorden.
Ik bedoel maar te zeggen dat we, in het kader van de
kerstgedachte, soms best mogen geloven in dom toeval en in handschoenen die bij
elkaar passen, poep eraan of niet. Ik trap ook wel eens in de krant op mijn
stoep voor de deur, om het vuur uit te maken.
