Klaagzang

Je hebt gezien, je hebt gelezen, je hebt gehoord je hebt geschreven. Je hebt gezegd wat je wilde zeggen, dat wat een ander zei. Je hebt gepraat en nagepraat en aangepraat wat je ooit wilde zeggen tegen degene die dingen tegen je zei die hij zelf niet bedacht had en ook nooit uit zichzelf zou zeggen.

“Godverdomme” is een liedje, dat ik zing als ik ’s ochtend wakker word en mijn eigenste dromen plots vergeten ben en niet langer met mijn haren in de wind fiets, maar met mijn haren in het snot van mijn neus in de wind op de fiets omdat ik huil en de stad zingt tegelijkertijd. Héél vals. Niet mijn liedje, maar een ander lied, dat ooit geschreven is door mensen die zelf niets wilde zeggen maar het door een ander wilde laten doen. Met mijn neus in mijn haren en mijn snot op de fiets en mijn stem die hapert en hapert en de weg kwijt is.

Richtingsgevoel weg en woordkeuze op hol geslagen en mijn fiets doet het fout en is stuk en rijdt slecht en gaat stuk en niets lijkt meer goed. Of fout. Het lijkt nergens meer op behalve op een weg die geen rechte weg is maar meer een rotonde is. Ro-tonde. Rooo-tonde. Dat is het juiste woord voor dit dralen en leven en draaien en praten en zeggen wat staat geschreven.

Ik wil nu graag dat je dit even hardop voorleest. Dankjewel.

In need of

Als het niet hoeft dan liever niet. Ik zou ook liever onvoorbereid gaan. Gewoon op de bonnefooi. Zo zeg je dat toch? Niet nadenken, gewoon doen. Op goed geluk gewoon gáán. Springen, doen, actie, het even flikken, het werk verrichten, terugkaatsen, iets ontketenen.

Iets voor elkaar krijgen zonder het uit te denken. Het kan. Ik weet het. Maar de kans dat je mis schiet is dan ook groter en de kans dat je jezelf in een lastig parket brengt ook, een ‘relatief’ lastiger parket dan voorheen, bedoel ik. Het kan een balletje doen laten rollen dat je helemaal niet in beweging wilt brengen. Touwen opzetten die je liever laag bij de grond wilt houden. Het kan komen als een dief in de nacht, en weer vertrekken. Ex abrupto. Plompverloren, bijster. Naar de maan.

Je kunt het in principe oplossen met een agenda en het een beetje in toom brengen met een wekker en een horloge en een extra wekker en een opschrijfboekje en een digitaal afstreeplijstje en een marker en een gum en een extra schriftje en een mapje voor alle administratie van dit, dat het leven heet.

Bij deze wil ik graag iets opbiechten. Ik ben een stuiterbal. En iedereen die denkt te weten dat niet zo is heeft het bij het verkeerde eind. Ik zal stuiteren. Jij zal stuiteren. Hij zal stuiteren. Wij zullen stuiteren. Wij zouden gestuiterd hebben.