Een dikke, vette, aanstekelijk schaterlach galmt door de woonkamer. In koor roepen wij ‘proost!’, en de glazen worden geheven. Een enkeling schalt er ‘aa-lo-haaa!’ achteraan, en maakt een wulpse beweging, waarop weer een luid geschater en gejoel volgt, maar op dit moment zet ik het glas al aan mijn mond om de zoete meuk mijn keelgat in te laten glijden.
Ik heb deze avond geen man gezien. Een avond vol vrouwen, vrouwenmuziek en vrouwendrankjes. Vrouwenpraat, vrouwenkleding. Hakken aan maar deze vervolgens uitdoen en de hele avond op je sokken lopen. Vragen om meer zoetigheid en alcohol, ‘doe maar iets!’, en kippenpootjes eten om 0100 ’s nachts. Een keiharde boer laten en het botje achter je rug tegen de witgeverfde muur aan gooien. Nee. Dat laatste dan weer niet. Maar dat had ik graag gewild want ik houd van mooie vrouwen die ongemanierd eten.
Als het overgrote deel weg is, dans je met de gordijnen en tik je per ongeluk een fotolijstje van de vensterbank af. Maar dit mag de pret niet drukken en het gelach wordt uitbundiger en gaat over op bulderen waarna de adem op is en het stil gelach wordt, met de handen op de knieën en de mond wagenwijd open. Daarna over op giechelen, als de nepplant in de hoek aan de beurt is voor een wals. Je gooit er nog een drankje in. Het komt je neusgat weer uit. Je likt het op van de vloer. Nee, dat dan weer niet. Maar ik houd van vrouwen in mooie jurken die over de grond kruipen.
Hoopje op de gastvrouw in haar bed met de diehards van die avond, en daarna nog op het logeerbed in de woonkamer, waarbij je onderop komt te liggen en je beseft wat een wirwar aan (alcoholische) versnaperingen je naar binnen hebt gewerkt deze briljante avond. Daarna nog met z'n allen in de badkamer nachtcrème op je gezicht smeren en met een wit, maar perzikzacht, gezicht je slaapzak in.
Ik dacht niet aan jou. Ik dacht alleen maar aan dat gebakken ei dat ik ging eten als ik wakker werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten