Och, wat zie je er oud uit! Eigenlijk ben je niet zo bijster mooi van dichtbij, maar dat kan ik je niet kwalijk nemen want als ik dichtbij je sta vind ik je mooi. Wel jammer van die puist in het midden van je smoelwerk. Al zie ik die natuurlijk niet, want ik zie alleen al het goeds dat jij bent en blijft, zelfs in je gezicht.
Ik zwaai je uit bij de deur en ik breng je een glas water, om al de afvalstoffen weg te spoelen. Eerst goed gorgelen in je mond en dan pas uitspugen in de wasbak of in de gootsteen, eerder niet. God, er komt aardig wat afvalligheid naar buiten, valt me op voor het eerst. Uiteraard vergeet ik dit meteen weer want ik leef niet op deze wereld en ik draai mijn hoofd om als die drek te voor schijn komt. Ik zie niks en ik houd mezelf wel bezig.
Ik wacht wel even hoor, als jij je schoenen aandoet en nog even omkijkt met je ouderlijke gezicht. Even zag het eruit alsof je dood was, zo oud! Maar nee, dat is natuurlijk mijn gruwelijke fantasie die hier parten speelt. Je ruikt wel wat muf en afgeleefd en misschien ben je wat onderkoeld of verwaarloosd, het woord uitgewoond wil ik niet in de mond nemen maar ja, nu ruik ik pas dat je stinkt, maar hier laat mijn neus me allicht in de steek want in werkelijkheid ruik ik vanille en bloesems en kruidnagel tegelijk en kan mijn leven niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten