zondag, mei 20, 2012

Gruwelijk


Godskolere, wat is het mooi buiten! Zag jij dat konijntje ook? Ik ruik het en ik zie het, en ik proef het. Mijn zintuigen staan op knappen. Vogels en de zeelucht en de lucht van verse friet en koud bier op het strand met mijn blote voeten in het zand. Met mijn kont in het zand en mijn korte broek.

Ook al is het koud, dat geeft toch niet want ik voel me goed daar aan die waterkant. Die waterkant van zee. Hij houdt niet op, hij houdt nergens op en ik zit daar helemaal niet mee. Want in gedachten kleed ik mij uit en ren poedelnaakt het water in en zwem ik en zwem ik en eet ik onderweg een Liga Evergreen en zwem ik verder tot ik in Timboektoe ben, of nee, doe mij maar India. Dan eet ik nog even een lekkere groentecurry voor ik mijn lange reis hervat.

Ik zwem langs apen en leeuwen en bomen waar een auto doorheen kan en als ik in de lucht kijk zie ik alleen maar blauw. En vliegers. En muggen.

Ik zet mijn voeten weer in het zand en voel de korrels tussen mijn tenen. De wind waait langs mijn arm en ik zie kippenvel. Kleine bobbeltjes op mijn huid waaruit mini-haartjes steken. Dan komt de zon weer door en verbrand ik levend. Vergeten in te smeren.

’s Avonds onder de douche word ik misselijk van de pijn en zak ik door mijn benen en scheur uit mijn strakke, vuurrode, glimmende huid. Buiten hoor ik de meeuwen lachen als ik mijzelf met tranende ogen probeer af te drogen maar eigenlijk niet droog wordt want het is meer dat ik mezelf aai dan afdroog. Zo duurt het nog wel even en O! Daar komt de zon weer door! Ik ga wel even buiten liggen om het water te laten verdampen.

Dus lig ik op mijn handdoek in de tuin weg te dromen van mijn reizen en mijn liefdes en lekker eten en voel ik niet dat een eend aan mijn benen knabbelt want mijn huid is zo verschrompeld van de zon dat ik geen zenuw in mijn lichaam meer voel. Ik rol me op en laat mijzelf weggaren in de hitte van de dag tot ik niets anders meer ben dan een klein bolletje droog en onvruchtbaar menshoopje op een gekleurde Hawaii-handdoek die in de fik vliegt op het moment dat mijn laatste plakje huid verdroogd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten