Ik zit aan die tafel met die koffie in dat ene kantoor met
een nummertje en ik wacht. Op de gang hoor ik voetstappen van die ene mevrouw
die mij net die koffie heeft gegeven en ik hoor haar spreken in een telefoon; ‘Je
afspraak zit in 1’. Ik wacht en ondertussen kijk ik om me heen, naar 1.
In 1 staat een tafel en er hangt een scherm van abnormale
proportie en er staan twee stoelen en er staat volgens mij een plant. De stoelen
in 1 zitten best lekker en ik vraag me af of een stoel als deze, bedoeld voor
een kamer als 1, ook zou staan bij de eettafel bij mij thuis. Ik neem me voor
zo direct te vragen wat deze ene stoel nu eigenlijk gekost heeft maar gooi dit
idee daarna direct weer overboord.
In 1 staat een theedoos op de tafel en er ligt 1 folder en 1
opschrijfboek en 1 A-4 met nog meer informatie die ook in die folder staat maar
dan in het Engels. In 1 hebben ze goed nagedacht over verschillende nationaliteiten
en ik bedenk dat ik welkom ben. Maar ik betwijfel of ik me ook zo voel. Want in
1 is de deur dicht en ik prefereer plekken waar de deur altijd open staat. Misschien
is 2 wel de plek voor mij, woekert door mijn hoofd terwijl ik wacht.
Ik neem 1 slok van mijn koffie en ga niet voor een tweede. 1
hoofd zit vol. 2 voeten die tikken. 3 haren op mijn arm kriebelen in de airco
van 1.
4 ogen kijken mij aan vanaf de overkant van de straat, want
1 heeft ook een raam. 5 onzekerheden zijn aanwezig. 6 stemmen in mijn hoofd
praten. 7 suikerklontjes liggen in een kopje. 8 pluisjes aan de rand van mijn
sjaal. 9 pennen in het pennenbakje op de tafel in 1.
Aan het eind van de afspraak stop ik, als de man even niet
kijkt, alle 9 pennen in mijn tas en ik verheug mijzelf op het schrijfplezier
dat ik de komende tijd zal beleven en ik geef de man een hand en ik knik zoals
het hoort en ik tel in mijn hoofd tot 10 en ik loop met ferme pas naar buiten
en ik begin nog eens bij 1 en ik houd mijzelf voor dat als ik tot 100 kan
tellen; ik er toch echt wel moet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten