Vivre!

Vanochtend rook en proefde ik opnieuw de geur van de hamburger die ik, enkele uren daarvoor, bij de McDonald’s gehaald had op de weg terug naar huis. Op dit moment beloofde ik mijzelf plechtig nooit meer zoveel alcohol te nuttigen op een lege maag, dat het zou leiden tot oncharmant kokhalzen boven het toilet, met niemand om mijn haar uit mijn gezicht te houden.

Uiteraard had ik deze belofte vaker gedaan en vandaag heeft de volgende vraag mij beziggehouden; hoe komt het toch dat een individu afspraken die hij/zij met zichzelf maakt, niet kan naleven wanneer hij/zij tegenover verleidingen komt te staan? Kennis hebben van een duidelijke oorzaak met een negatief gevolg is klaarblijkelijk niet genoeg om ‘nee’ te zeggen tegen het aanbod van een zoveelste biertje van die jongen met een dikke bobbel in zijn broek, want ‘hee, die is dus gratis!’.

Los van de frustratie die een ‘kater-dag’ met zich mee kan brengen, omdat je de halve dag mist wegens een kloppend hoofd dat je met moeite rechtop kunt houden zonder scheel te kijken,  en dit probeert uit de weg te gaan door in bed te blijven liggen, brengt een dergelijke dag bij mij ook veel goeds. Rust.

Ik heb geen haast. Ik denk niet na. Ik maak me nergens zorgen over. Ik eet voor het eerst sinds tijden ontbijt op bed (al is het omdat ik acuut moet spugen als ik rechtop ga zitten), ik kijk naar Tommy teleshopping zonder me te ergeren en ik trek gewoon aan wat ik gister aan had zonder mijn kledingkast overhoop te halen op zoek naar de beste outfit, waarin ik er belachelijk goed uit zie zonder te verraden dat ik vreselijk ijdel ben.

Ik zit in de trein en luister ongegeneerd naar een gesprek van twee eerstejaars studenten van een niet al te hoog niveau en grinnik als de een tegen de ander zegt; ‘Ik wist niet dat er een opleiding bestond voor bakker worden, joh?! Ik dacht dat, dat gewoon een cursus was!’.

Ik spendeer mijn dag met het uitzitten van de uren zonder me druk te maken over het feit dat ‘je aan mijn niets hebt vandaag’. Dikke prima.

Jammer alleen van die alsmaar dikker wordende bierbuik. Misschien vanaf vandaag maar elke dag thuis blijven, nooit meer naar buiten gaan en mijn ramen beplakken met kranten. Zodat ik niet continu hoef te vechten tegen de VERLEIDINGEN VAN HET LEVEN.