Uitwasemen

Waarom vind ik de sportschool eigenlijk zo tof? Oja! Ik weet het al. Omdat het zo lekker anoniem is!

Het zal men daar worst wezen of ik mijn saaie, grijze trainingsbroek binnenkom, met een gigantische zwarte, inspiratieloze jas zonder taille en op mijn afgetrapte gympen. En dit alles zonde make-up. Ja-ja! Ik betreed de fitnessruimte in een uitgediende bustehouder en een zogenaamde supersexy (hoogwater) fietsbroek met blote benen en mijn bescheiden maat 41 eronder. Met sokken!

Ik zweet daar peentjes en ik zie eruit als een bejaarde vrouw die net bevallen is van haar eerste kind maar dit is geen ramp want iedereen ziet er daar uit als slijmerige buitenaardse wezens geconcentreerd op het behalen van hun eerste missie. Mijn hoofd ziet eruit alsof ik net in een goor slootje baantjes heb getrokken en iedere rol op mijn lichaam is zichtbaar door zweetuitstortingen. Lekker. Rood staat mij minder goed in de sportschool dan erbuiten.

Het mooie aan dit alles is dat de mensen in deze ruimte niet weten hoe ik eruit zie in het dagelijks leven, als ik mij niet in deze ruimte bevind. Zij kennen niet mijn natuurlijke haardracht en kledingstijl en zullen mij hoogstwaarschijnlijk niet eens herkennen op straat, tenzij zij eerder met mij het bed hebben gedeeld. Zij zien mij keihard werken en trainen voor een marathon, terwijl ik deze in het werkelijke leven waarschijnlijk never te nooit zal gaan lopen. Ik doe lekker alsof en niemand weet dit. Ik doe mijn oortjes in en fiets voor het leven terwijl ik in het dagelijks leven op mijn gemak door de stad toer. Ik loop een winkeltje in en uit en peuter wat in mijn neus.

Ik weet alweer waarom ik de sportschool zo tof vind! Omdat iedereen daar zich beweegt als een oermens en rent, springt, en fietst voor zijn leven. Een duidelijke prijs, in de vorm van bijvoorbeeld een mammoet, is hierbij niet aanwezig, hoewel zich op de lange termijn veel voordelen zullen voordoen. Je zult na geringe tijd alles weten over de meest vieze baantjes ter wereld en hoe de familie Teutul hun familieproblemen te boven is gekomen. Ik ben waarschijnlijk een van de weinige vrouwen die weet hoe ze een motor, of welk ander voertuig dan ook, moet ‘pimpen’. Koester mij!

Naderhand kam ik mijn haren, vijl ik mijn nagels, stift ik mijn lippen, pas ik al de kleren in mijn klerenkast weer en kan ik zeggen dat ik mijn persoonlijke doel weer niet behaald heb, maar het in ieder geval wel leek alsof! Wie niet sterk is, moet slim zijn, en zolang ik niet slim genoeg ben maak ik mijzelf sterk voor de boze buitenwereld. Lekker met mijn kop in het zand. Lekker anoniem.