Sinds een aantal weken begeef ik mij weer regelmatig in het zwembad. Net als toen ik héél klein was en mijn zwemdiploma moest halen. En een periode daarna aan het eind van mijn basisschooltijd, toen ik met vriendinnen en vriendjes naar het zwembad ging voor vertier.
Hoewel ik inmiddels een compleet volgroeid lichaam heb, vijf sporten, drie huizen, twee opleidingen en vijftien jaar ervaring rijker ben, voelt het fenomeen ‘zwembad’ eigenlijk nog net zo aan als toen ik jonger was. Of misschien doet de chloorgeur en de bedwelmende warmte mij gewoon denken aan verjaardagspartijtjes van vroeger waarbij we gingen discozwemmen (“ik zeg niet wat we gaan doen, maar vergeet niet je zwemspullen mee te nemen!”).
Ook vanochtend miste ik het vette frietje van destijds dat ik met mijn rimpelige vingers pakte, waarna ik vrolijk met een volle maag nog twintig keer achtereen van de glijbaan ging en mijn frikandel speciaal opboerde.
Water in mijn neus en prikkende ogen. En dan niet te vergeten die foute radiozender die je hoort ergens op de achtergrond van alle zwembadgeluiden; het gespetter, gepuf en kletsende stemmen in de diepte. Het zwembad is voor mij unaniem verbonden aan ‘Banger hart’ van Rob de Nijs en ook Marco Borsato is geen onbekende voor de badmeesters.
Naar het toilet gaan tussen het zwemmen door, stellen we zo lang mogelijk uit. Want een bikini uitkrijgen is haast onmogelijk, laat staan deze weer fatsoenlijk aankrijgen zonder aangestaard te worden als je weer naar binnen loopt.
Want ja, dan zijn er nog die ogen. Alle ogen die elkaar aangapen vanuit bolletjes die over het water schuiven. Vastgeplakte haren aan het hoofd waardoor gezichten goed te bestuderen zijn. Ronde wangen, goeie kaaklijnen en flaporen komen goed uit de verf in het zwembad. Lichamen en konten worden schaamteloos, maar onopvallend bekeken wanneer iemand via het trappetje het zwembad uitklimt en striae wordt fluorescerend door de werking van het chloor.
Als je het water uitkomt en onder een warme douche stapt voel je, je log, massief en onaantrekkelijk en je weet dat het tijd is om te gaan als die opa onder de douche tegenover je nog even vriendelijk naar je lacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten