Kwijl

Dus ik zei tegen haar dat het eigenlijk niet helemaal hetzelfde was, maar ze wilde er niet aan.

Of, ik wilde het zeggen, maar, ik heb het niet gedaan omdat het te veel zou neigen naar iemand die maar dingen zegt. Want, ik kan het niet verwoorden; het is een gevoel. Mijn weeïge stem kwam al een beetje op en ik voelde mijn hand richting mijn hart gaan tijdens het zoeken naar woorden. Liever wilde ik dat ik eens een keer praatte met mijn snelle blik en mijn harde kut en rappe tong en niet vanuit een ongrijpbaar, niet te verwoorden gegeven; het gevoel. Das Gefühl. Das. Gefüuuhl.

Dat gevoel, daar kan je nog al eens tegen aan lopen in nu; de moderne tijd. Snelle, flitsende, pakkende woorden, da’s belangrijk. Een pitch, een peptalk een pretentieus praatje, woordkunst, kunst van woorden maar dan ook toegankelijk voor een randdebiel, maar ingenieus en inventief tegelijk, zodat het ook wat meer de scherpere, intellectuele ziel zou kunnen raken. Een slappe tong brengt je nergens.

De gemiddelde mens voelt toch een steek in zijn zij bij een sprint die te lang niet heeft plaatsgevonden? Voelt toch de eerste tekenen van een aft opkomen in zijn mond als hij te lang geen fruit heeft gegeten of, voelt het als hij niet helemaal gewenst is in de ruimte of als het gesprek een paar meter verderop over hem gaat. De gemiddelde mens voelt hoe de huid van een olifant voelt, of kan het zich in ieder geval, gevoelsmatig, voorstellen. De gemiddelde mens voelt de huid onder zijn voeten licht kietelen bij de eerste aanraking met het gras in de lente en de gemiddelde mens voelt een scherpe, onverklaarbare buikpijn als hij beseft dat hij degene die hij lief heeft niet meer kan horen en ruiken en niet meer kan voelen.

 En de mens voelt dat het over is. En de mens voelt dat het definitief is. En de mens voelt dat het een voorbije tijd is. En de mens voelt dat ook deze voorbije tijd, voorbij gaat en de mens hoopt, met heel zijn hart, met heel zijn ziel en heel zijn geweten en zijn vocabulaire, dat de tijden veranderen. Dat de tijden veranderen in dat de woorden niet meer zo belangrijke zijn en dat de woorden die hij zoekt veranderen naar andere woorden die niet zozeer horen bij tranen en die niet zozeer horen bij een hoofd vol snot en die niet zozeer horen bij maar dingen zeggen over iemand terwijl het zoeken naar de kunst van de woorden over die persoon, de woordenkunst, de schoonheid van de woorden van de kunst over die persoon en de kunst die de persoon is die er niet meer is zonder woorden kunnen zeggen wat de kunstpersoon is, dat de persoon kunst is voor jou.