Beloop

Kan het even stil zijn? En het licht even uit? En het denken even uit? De stroom van woorden van het denken over het denken dat weer gedachtes vormt die het licht maar troebel maken en het geluid een tikkie vager. Mijn ogen zien vanalles en mijn woorden doen alleen maar blah.

Koningin van de bleh woorden, van die dubieuze woorden zonder werkelijke betekenis of gezegd binnen een context die niet-klopt. Mijn onderdanen zullen mij roemen voor mijn blah-, bleh en bulkwoorden en nooit tot de conclusie komen dat ik onzin zeg. Of misschien wel dit bedenken maar het deftig nooit uitspreken naar hun grote heerser van hun twijfelachtig land.

Mijn speeches zullen klinken als die van een pasgeboren baby die net wat klanken produceren kan en de brieven die ik schrijf naar gewone burgers in het dorp, zullen bolstaan van bewoordingen die onbelangrijke dingen zeggen over belangrijke zaken  en bovendien met foute spelling.

Ik bezoek een schimmig bos vol met bomen met blaadjes met beloftes erop terwijl ik mijn beer berijd op een zadel van berkenzaadjes en zure bommen en mijn entourage vangt mij op en brengt mij weer op het rechte pad als de beuken en treurwilgen het slecht met mij voor hebben en beknopt reageren op wat ik heb gezegd.

Wat ik zei tegen hun, toen, wordt terug in mijn paleis uitvoerig besproken en bevraagd en bekonkeld en beschreven en ik voel, gezien ik van adel ben, dat de bleh en de beuuuh en de bauh mij mijn neus uitkomen.

En terwijl het blauw naar beneden druipt over mijn plotseling kolossaal gevormde brok van een mond en ik al mijn bewakers opslok in zeeën van woorden en slierten van buitensporig verdraaide begrippen, bedenk ik mij dat dit bleh babewil bukuku bee bee behbah biibabloe bibabloe.

Bibalboens baka bademen boes bloes babé baka. Babé baka. Bons