Als je iemand voorbij ziet komen in een flinke snelheid geen
zorgen; ik ben het maar, die een poging doet om te vliegen. Ik hoef niet per se
hoog te vliegen, maar het lijkt mij wel prettig enig contact met de bodem te
verliezen zo nu en dan. Op één lijn met de vogels. Niet te vaak natuurlijk,
want dan weet ik niet meer waarvoor mijn voeten bedoeld zijn en hoe gras kan
kriebelen tussen mijn tenen, maar een flinke dosis doorzichtige lucht onder
mij, daar schroom ik niet voor.
Op maandag vlieg ik vaak rond en dinsdag ben ik vaak een man
met een grijze, pluizige baard tot aan die grond die elke dag de haren van zijn
baard telt en op woensdag pas ik in een piepklein doosje. Donderdag ben ik vaak
degene die met wortels, als die van een dikke boom, vastzit in de grond en op
vrijdag doe ik steeds iets anders, net waar mijn hoofd naar staat.. Het weekend
ben ik vrij van fantasieën.
Ik ga uren op in mijn fantasie, maar ik laat het natuurlijk
niet uit de hand lopen. Ik heb ook zo mijn verantwoordelijkheden en mijn baas
ziet mij liever niet kwakend als een kikker aankomen terwijl ik slijm kwijl op
ieder broodje dat ik serveer. Nee, dat begrijp ik.
Op een familieverjaardag probeer ik ook altijd gewoon mezelf
te zijn, maar ik moet eerlijk toegeven; mezelf zijn, dat kost moeite. Dus dan
doe ik altijd even als mij. Alsof mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten