Neon

Als ik ’s avonds thuis kom, moet ik altijd nog even plassen op mijn eigen toilet voor dat ik de dekens onder kruip. Ook al heb ik op de plaats van vertrek de wc bril al even aangetikt en mijn momentje genomen. Het is voor het idee. Het komt van toen ik klein was. ‘Plassen voor het slapengaan’, dat is er bij mij in gebleven, vermoed ik.

Het kan weken duren voordat je een gewoonte af kan leren, en dan nog heb je niet de zekerheid dat hij altijd wegblijft. Zo slaap ik bijvoorbeeld nog steeds regelmatig in de foetushouding zoals toen in mijn moeders baarmoeder.

Tijdens het schrijven van dit verhaal loopt er een mug over mijn beeldscherm. Dat komt goed uit, want ik moet eerlijk bekennen dat ik niet veel nuttigs meer had te zeggen over mijn gewoontes met betrekking tot piesen, laat staan over slapen. Bovendien is het niet netjes voor een dame om over onderwerpen als poep en pies te praten.

De mug die ik in de vorige alinea noemde, heeft hier duidelijk geen boodschap aan. In een diagonaal laat hij een urinespoor achter op mijn Word-bestand. Het fluorescerende goedje maakt dat ik duizelig wordt, als ik er te lang naar kijk. Alsof ik in een trip ben beland.

Ineens zie ik mijzelf op een grote glazen plaat staan met in de verste verte geen mens te bekennen. Hoog boven mij in de lucht zie ik gekleurde voorwerpen die ik niet direct kan plaatsen. Recht voor mij op een flinke afstand zie ik een soort dikke zwarte rand liggen, evenals achter mij. Ik voel me licht in mijn hoofd en als ik naar mijn voeten kijken, zie ik pas dat uit de glazen plaat waar ik op sta, fel wit en blauw licht komt. Ik krijg spontaan migraine.

Als ik begin te lopen hoor ik ineens een keihard getik, een soort ratelend geluid. Onder mijn voeten beginnen zich allemaal zwarte letters te vormen op het witte licht. Het ziet er uit dat het, het lettertype Calibri is. Het dringt tot me door dat ik veranderd ben in de mug die zojuist over mijn beeldscherm liep. Nu ben ik het die een diagonale lijn aflegt over het immense oppervlak. Achter mij sleept een dikke, stroperige fluorescerende lijn.

Wat een onzin allemaal weer. Plassen en naar bed.