Dankbaarheid is het nieuwe druk maken. Je kunt wel heen en
weer rennen van hier naar daar en van hot naar her, maar dan mis je alles. Even
stilstaan. Even kijken. Eens even rustig in je neus peuteren en kijken naar wat
voorbijkomt. Je ogen eens laten rusten op zijn ademhaling. Eventjes die paardenbloem
bij je neus houden.
Dan weer Hop! Hop! Opstaan, douchen, aankleden, ontbijtje (of
een half ontbijtje want voor ontbijten is geen echte, lopende tijd),
vitaminepil in die mik, per ongeluk twee verschillende sokken aan, laptopje bij
de hand en het drukke leven in. Tijdens de lunch nog even een wandelingetje om
het gebouw, om het zitten achter de computer te compenseren, weer een beetje
verder vergaderen, notuleren, schematiseren, brainstormen, plannen, figuurpoepen
en aan het eind van de middag een zakje soep uit een groene beker met twee
oren, van die leuke man die scheld op zijn personeel, maar na het drinken van
zo’n zakkie, hen stevig omhelsd. Hij geeft ten minste het goede voorbeeld. Tel tot tien
Thuis aangekomen Hop! Hop! Wasje erin, even naar de
sportschool, eventueel de kinderen te eten geven, voorlezen en in bed stoppen,
eindelijk tijd voor jezelf dus nog even snel een knutselwerk maken voor die ene
verjaardag en alle rekeningen ordenen en nog even voor je gaat slapen die
online toets invoeren en jezelf een verbetertraject aanmeten want jezelf
verbeteren is iets wat van je wordt verwacht op het werk. Morgen moet je een stukje beter zijn. Het kan altijd beter.
Het kan altijd sneller. Het kan altijd handiger, efficiënter, doelmatiger, gestructureerder,
uitdagender, creatiever, mooier, liever, schattiger, kleiner, zachter,
lieflijker.
Het kan altijd liever. Liever kan altijd met meer tijd. Eet
eens een beschuitje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten