Op een ochtend werd ik wakker en kon ik niets meer zien.
Mijn zicht was zwart. Ik zag geen hand voor ogen. Geen licht, geen kleur,
niets. Ik kon door het bos de bomen niet meer zien. Ik zocht mijn weg naar het
toilet op de tast, want ook al mag je dan plotselings niets meer kunnen zien,
een plas in de ochtend zal altijd blijven. Uit gewoonte drukte ik het licht aan
voor ik ging zitten, maar besefte al snel dat in het donker plassen net zo
makkelijk was. Ik raakte pas gefrustreerd toen ik de wc-hendel niet kon vinden
en per ongeluk de luchtverfrisser op de grond tikte wat een luid kabaal maakte.
In mijn kamer keek ik uit het raam maar het maakte eigenlijk
geen verschil. Ik kon niet meer zien wat buiten was en wat binnen. Ik kon niet
meer zien wat er was. Ik kon niet zien wat er gebeurd was en hoe alles zo
gekomen was en ik kon niet zien wat de toekomst voor mij in petto had.
Ik bedacht me dat vandaag een geschikte dag was voor mijn
favoriete spijkerbroek en mijn gelukstrui. De trui had ik binnen een paar
seconden gevonden maar ik kwam er achter dat ik meer spijkerbroeken had dan ik
dacht. Ik hoopte dat ik in ieder geval een lichte spijkerbroek had aangetrokken
om de wereld te laten zien dat ik nog best optimistisch was over wat er komen
ging, ook al had ik geen idee. Ik kon niet zo ver kijken. Ik moest dag bij dag
leven, uur bij uur. Handeling voor handeling.
Ik drukte op mijn oogbol met mijn wijsvinger om hem wakker
te schudden maar het werd er niet beter op. Nu zag ik een irritant stroompje
licht in mijn rechter oog, dat diagonaal mijn zicht belemmerde. Ik pakte een
stoel die ik nauwkeurig voor mijn hoge kast zette en reikte naar boven. Ik
voelde in een tas met stoffige zonnebrillen en pakte er één uit, in de hoop dat
het er een was die nog in de mode was.
Ik bedacht me dat het niet uitmaakte of de zonnebril stoffig
was of niet. Ik kon toch niets zien.
Ik zette de zonnebril op, deed mijn jas aan en zette een
stap buiten de deur. Ik hoopte maar dat er geen hond op de stoep had gepoept
voor mijn deur. Fluitend vervolgde ik mijn weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten