Afstand.
Gehoorproblemen. Zei ik dat hardop? Een grote afstand tussen A en B, tussen
denken en ondernemen. Een gapend gat tussen willen en hebben. Gewoon vragen.
Gewoon doen. Duidelijk zijn in wat je wilt, wordt altijd aangeraden. Beter
eerlijk en misschien een tikkeltje hard dan vaag en onaantrekkelijk dus ja, zeg
het maar, waag die kans.
Afstand nemen.
Een apparaat kiezen om mee te werken. Een systeem, een gangbare manier van
werken, een haalbare manier van doen voor jou. Maar dan wel zonder dat het
averechts werkt bij de ander. Bij mij.
Wel of niet
zeggen? Wel of niet willen horen. Oost-Indisch doof of echt niet begrijpen wat
er gezegd word. Wat er gezegd wordt in handelen. Wat er gezegd wordt in woorden
die eigenlijk meer flarden zijn van gedachtes dan volzinnen dus nee, ik kan er
niets van maken en ik wil het niet. Dat gapende gat dichten en zonder twijfel
de juiste dingen willen en denken en zeggen en doen en vooral niet meer laten. En
vooral ook in de toekomst nooit meer twijfelen over zoiets stoms en jezelf niet
verstoppen in je handen want andere zintuigen pikken wel op wat er gaande is.
Ik ben heel voeg
wakker en schrijf een boek. Over jou en mij en over mij en anderen en jij leest
het gretig en dan begrijp je het pas, dan begrijp je pas echt waar ik voor sta
en wat ik altijd al probeerde te formuleren maar het kwam eruit als woordenpoep
en het siert me niet. Help me maar, snel, want ik heb behoefte aan frisse lucht
en bakken zonlicht en misschien een spuitbus luchtverfrisser om mee te
beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten