Zotte malloot

Durven lelijk te zijn. Dat is in mijn ogen de sleutel naar creativiteit. Voor mijn part sta je voor paal met een witte onderbroek tot aan je oksels of trek je het gezicht van een aardvarken. Hart voor je vak heet dat!

In de afgelopen jaren heb ik geleerd mij niet langer te interesseren in het gegeven of ik er mooi uit zie of niet. Ik heb mijzelf getraind alles uit de kast te halen om zo afzichtelijk mogelijk voor de dag te komen (wanneer dit nodig is). Dat wil zeggen, enkel op het podium gebruik ik mijn gelaatstrekken op manieren waarvan je niet eens wist dat ze zo konden bewegen.

In het dagelijks leven heb ik mij deze eigenschap helaas nog niet eigen gemaakt. Los van het feit dat ik een vrouw ben en regelmatig, net als menig andere vrouw, mijn complete kledingkast overhoop haal voor een feestje om vervolgens aan te doen wat ik die dag al aan had, ben ik bepaalde dagen obsessief bezig met de esthetische waarde van mijn verschijning. Deze dagen verkleed ik mij soms wel vijfmaal per dag, smeer ik een dikke laag make-up op mijn gezicht alsof ik het toneellicht in moet (om deze vervolgens weer weg te wassen) en neem ik een lekker chocoladekoekje bij de thee maar eet ik deze niet op.

Terug naar mijn fijne smoelwerk. Ik ben blij dat ik ontdekt heb dit item in te zetten voor het bereiken van gewenste doelen. Als je niet moeders mooiste bent, moet je daar gebruik van maken. Ben je niet gemaakt voor op de catwalk? Beter neem je dan de rol van een lesbo aan en oefen je een mannelijk vrouwenloopje. Ben je wat zwaarder dan gemiddeld? Dan zou de rol van Bessie de Koe in het kindertheater jou heel goed passen.

Je moet durven om lelijk te zijn om de beleving van de kijker te optimaliseren. Wanneer je, je dit beseft bij het maken van een (schouw)spel zul je, je vrijer voelen om te doen en laten wat je wil. Het maakt die argeloze bezoeker helemaal niet uit dat je op toneel verschijnt in een knalgele poncho, met (stiekem) ongeschoren benen en een palmboom midden op je kop. Sterker nog; dat vinden ze juist leuk!

Hoe belachelijker hoe beter is mijn nieuwe motto en hierbij neem ik mijzelf voor in de komende jaren heel veel belachelijk theater te gaan maken. Wie mee wil doen moet eerst bewijzen dat hij gek kan doen en een ludieke actie bedenken op het marktplein terwijl ik toekijk.