maandag, maart 26, 2012

Gerijpt

Je beseft dat je ouder wordt de dag dat je naast een goede vriendin van je in de auto zit. Zij rijdt en let op de weg. Jij klept en zingt mee met de radio en schuift de bijrijdersstoel naar voren en naar achteren en weer terug, als een klein kind dat voor het eerst voorin mag zitten.

Wanneer is iedereen om je heen groot geworden? Mijn hemel! ‘Later als ik groot ben, wil ik … worden’ is niet meer! Later bestaat niet! Later is nu! Het is nu aan het gebeuren of het is al gebeurd.

In het laatste geval ben je te laat en is de tijd je voorbij gevlogen. Hoewel, het nooit te laat is. Te laat voor wat? Te laat om naar bed te gaan want man O man wat heb ik een weekend achter de rug. Spontaan is altijd het leukste maar het meeste plan ik een week vooraf. Neemt niet weg dat een avond alsnog anders kan lopen dan verwacht. Voor je het weet speel je ‘Waku Waku’ met die baardmans die jou al de hele avond van top tot teen stond te bekijken vanuit een donker hoekje, doe je een ‘wie-kan-de-meeste-spekjes-tegelijk-in-zijn-mond-stoppen’-race of strik je, je veters in een dubbele knoop, vanaf het dak van het huis aan het marktplein. My Little Pony is er niets bij en dit alles bedenk ik zonder stimulerende middelen. Sex, Uggs & Rock ’n Roll.

Niet geheel ’volwassen’ om stapverhalen online te zetten. Ik zal hier dan ook niet over uitweiden. Ook al is er niets van waar. Wel wil ik graag verder ingaan op die kleine meid waarmee je vroeger de glijbaan afgleed, winkeltje speelde en toneelstukjes maakte. Diegene waarmee je op zaterdagavond pannenkoeken bakte en waar je dan bleef logeren. Waarmee je naar school fietste of zelfs waarmee je op de peuterspeelzaal zat.

Ineens woont ze samen en heeft ze een hond en praat ze over kinderen alsof ze je over een week gaat opbellen met goed nieuws. Over niet al te lange tijd staar je recht haar punani in tijdens de bevalling.

Zelfs de jongens uit de groep waarmee ik vroeger rondhing, door de straten van mijn hometown, zijn zich aan het vastleggen. ‘Het mocht wel eens tijd worden’, zei er een afgelopen weekend, het moment dat ik nog een biertje open plopte. Tijd voor wat? 

Ik zit bij haar in de auto of ik zie haar het ding doen, dat ze altijd wilde en waarvoor ze geknipt is. Hetgeen waarvan ze droomde en waar ze heel haar leven mee bezig zal zijn. Ik pink een traantje weg. Kom maar op met dat nieuwe jaar. En de komende tien. Ik hoop dat ik een schommel krijg voor mijn verjaardag. Daar maak ik altijd tijd voor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten