Je weet niet wat het is. En niet waar het is. Of hoe het komt. Geïntrigeerd door zelfhulpboeken ga ik op zoektocht. Naar wat het is en waar het is en hoe het komt en waar ik het nu eigenlijk over heb. Waar komen mijn goede grapjes toch vandaan? En hoe komt het dat ik als kind op mijn nagels beet? Waar en wanneer heb ik het besluit genomen om te stoppen met het zijn van een ‘nagelbijter’?
‘Anders doe je dat even niet, joh’ denk ik regelmatig bij mezelf, maar ik zeg er niets van. Ik blijf beleefd en doe de Mona Lisa.
De een pakt de ruimte, de ander geeft ruimte weg. De een maakt gebruik van deze ruimte, de ander misbruik, maar ik doe er niet veel mee. Ik geef een beetje en ik neem een beetje en op sommige momenten pakt mijn ego meer dan mijn geweten eigenlijk wil en stel ook ik alles op scherp. Verder ben ik vrij beleefd en doe ik zoals het hoort.
Ik beweeg mij graag binnen de lijnen. Binnen de regels. Buiten die strepen voel ik mij ongemakkelijk en buiten mijzelf. Toch overkomt het mij ook wel eens dat ik verleid wordt te handelen buiten de kaders. Ondanks dat ik weet dat ik de dag daarna een kater heb. Waar en wanneer heb ik het besluit genomen om te stoppen met het nemen van grote risico’s en binnen mijn eigen, ongeschreven regels te blijven? Maakt dit mij saai? Maakt dit mij verstandig? Is verstandig volwassen?
Ik ben de enige zonder rijbewijs en eigen huis en waar is mijn volwassen man? Een die mij in het gareel kan houden als ik te ver weg ren en ik hem als hij enkel speciaal bier in huis haalt en geen gewoon, met de smoes ‘er is altijd wat te vieren’. Hoewel ik het daar eigenlijk wel mee eens ben. Wanneer is het gekomen dat ik eigenlijk zo lollig doe iedere dag? Waar en wanneer heb ik het besluit genomen te genieten van het leven? Wanneer hou ik nou eens op met het posten van blogs? Jezus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten