Mijn voet slaapt. Ik lig in een krul op de grond en mijn
voet slaapt. Onbeweeglijk, maar marcherend en krioelend en dansend en
verplaatsend van binnen. Geheel niet onbeweeglijk maar toch, die krul is maar
een krul en zegt niet alles. Een krul kan veel meer betekenen dan zij doet
vermoeden.
Mijn voet slaapt en ik kijk televisie en ik neem informatie
in me op en kaats informatie weg. Het zou kunnen beteken dat ik daadwerkelijk
televisie kijk maar toch, een ongezegde reden doet anders vermoeden. Televisie kijken
staat voor veel meer dan dat en kan, nota bene, gepaard gaan met heel veel
andere bezigheden dan wel geestelijke arbeid. Hoe erg ben ik dan ik dan nog
televisie aan het kijken? Zou je je kunnen afvragen. Hoe erg?
Je kunt je ook afvragen of datgene dat je in de spiegel ziet
daadwerkelijk is wat er is, maar, dit kan ik ten zeerste afraden, want dit is,
dunkt mij, onbegonnen werk. Of erger; het is werk waar je je beter niet aan
kunt wagen in mijn ogen, omdat ik de kans zeer groot acht dat je in het vervolg
ieder lullig piemeltje in twijfel trekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten