dinsdag, februari 22, 2011

Plastuit

Als een echte zelfstandige, alleenstaande, jongvolwassen vrouw ga ik vanavond naar het theater. Alleen. Niet per se omdat ik zo graag iets alleen wil doen, maar toevallig omdat dit zo uitkwam. En misschien een klein beetje omdat ik dan kan zeggen dat ik zelfstandig en alleen naar het theater ben geweest. Onder het motto ‘’als je daar zit kijk je toch in je eentje’’ ga ik er van genieten.

Toch maak ik me zorgen. Allereerst omdat ik naar een stad moet waar ik nog nooit ben geweest en geen TomTom ben. Ten tweede omdat ik bang ben dat ik er zo vroeg ben dat ik de tijd moet vullen door (helemaal alleen) aan een grote kop thee te lurken, waarbij ik uiteindelijk mijn bek nog verbrand omdat de thee nog gloeiend heet is als de bel van de voorstelling gaat. En ten derde omdat ik bang ben dat ik juist veel te laat kom omdat ik geen TomTom ben en de mensen in de stad onaardig zijn als ik vraag of ze weten waar ik ben en waar ik heen moet me niet willen helpen omdat ik er stom uitzie.

Misschien hebben ze wel helemaal geen lekkere thee daar in de foyer van het theater, waardoor ik gedwongen word een cappuccino te nemen en op de terugweg in de trein naar huis per ongeluk te lang naar mensen staar omdat mijn ogen niet meer dicht willen en alles willen bekijken wat ze op hun pad tegenkomen. Misschien krijg ik wel mijn eerste klap vanavond. Het zou zo maar kunnen.

Of misschien kan ik vanavond wel helemaal niet meer thuis komen omdat mijn OV-chipkaart breekt nadat ik er van schrik op ben gaan zitten en de conducteur een ov-door-de-midden niet als geldig vervoersbewijs ziet en mij uit de trein zet op een voor mij nog onbekendere stad. Of erger nog; een onbekend dorp. Ik zwerf dan de hele nacht rond in dit, voor mij, onbereisde dorp omdat ik ook geen geld meer heb (mijn portemonnee is inmiddels gejat door een jochie van elf met een plastic zwaard die eng naar me keek), en de mensen in het dorp een front tegen mij vormen omdat ze mij niet kennen en ze niet van nieuwelingen houden. Ik dwaal door de kou, mijn haar gaat in de klit en ik plas in mijn broek.

Morgen haal ik een kaart, een zakmes, een emergency blanket en een plastuit. Ik wil dit weekend namelijk ook alleen naar de film. Ik neem mijn eigen thee mee.

3 opmerkingen:

  1. Ik vindt je de bom. Dat wilde ik even zeggen. Zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zelfs in Indonesië al backpackend de plastuit gebruikt. Al vergat ik soms ook dat ik hem had... Hangen is het alternatief. Nog goed voor de beenspieren ook! En houdt de handen vrij om te voorkomen dat je omvalt in een wiebelende trein.

    x

    BeantwoordenVerwijderen