Toekomstig professional

Laat die kabouters maar komen. Ik ben er klaar voor. Mijn dagen zo ingedeeld dat er ruimte voor hen is. Mijn hoofd zo ingesteld dat ik weet hoe ik op ze moet reageren.

Laat die kabouters maar komen. En die elfjes, of andere wezens niet van deze aardbol. Laat ze maar komen, de visioenen en de plaatjes en de klanken en de muziek. Laat die teksten en gedichten maar komen. Ik ben er helemaal klaar voor. Klaar om te produceren.

Tot nog toe komt er vrij weinig. Mijn verbeeldingskracht laat me nog een beetje in de steek, lijkt wel. Ik vond die piramide van Maslow altijd klinkklare onzin. Hoezo zou je jezelf pas kunnen ontwikkelen als je een dak boven je hoofd heb en eten hebt, en liefde en seks en gewaardeerd wordt door anderen? Iedereen heeft toch fantasie? Of je nu een lege maag hebt of niet.

Toch moet ik mijn kritische noot op de man z’n theorie voorzichtig intrekken. Ik kom er nu namelijk achter dat, inderdaad, de creativiteit zijn werk niet volledig lijkt te doen, wanneer de fysiologische behoeften niet bevredigd zijn. En dan spreek ik met name over een gebrek aan slaap.

Klaas Vaak zou eens wat beter zijn best moeten doen hier op de Billitonkade. Hij strooit klaarblijkelijk niet genoeg zand in mijn ogen. Gelukkig zit de zomer er aan te komen en zal ik het zand binnenkort zelfs tussen mijn bilnaad vinden. Maar als toekomstig professional kan ik het daar niet gebruiken.