Ik ben geen vijf meer. Ik hoef geen koekje als ik heb
geleerd mijn veters te strikken. Ik hoef niet te kiezen wat we gaan eten als ik
voor het eerst zonder zijwieltjes heb gefietst of de letter r kan schrijven. Ik
hoef ’s ochtends niet wakker geschud te worden en de opdracht te krijgen mijn
tanden te poetsen. Ik hoef niet opgehaald te worden van school en er hoeft
niemand te helpen met het inpakken van mijn tas als ik op kamp ga.
Ik doe dat allemaal al zelf. Ik kook mijn eigen eten. Ik ga
zelfstandig naar school en geheel eigenhandig alleen naar huis vanaf een
feestje ver van mijn eigen huis vandaan. Ik bepaal wanneer ik opsta en wanneer ik vind dat ik iets verdien.
Ik bepaal toch hoe mijn dag eruit ziet en ik bepaal wanneer
ik naar bed ga en of er iemand naast mij ligt. Ik bepaal wat ik vraag en wat ik
antwoord en wat ik zeg en wat ik draag en wat ik uitdraag en wie ik wil zijn en
wie ik wil zien en wanneer ik mijzelf laat zien en hoe ik mijzelf betekenis
geef voor anderen en hoe ik anderen iets voor mij laat betekenen en wat zij dan
voor mij betekenen dat alles heb ik toch zelf in de hand of ben ik nu gek?
Ik bepaal of er een superstorm opsteekt of dat het slechts een licht
briesje is en ik kan er zelf voor kiezen of mijn haar los is dan wel vast.
Dat ik dat bepaal is voor mij bepaald. Mijn volgende
verjaardag is in zicht en ik vind dat iedereen zich daarnaar moet gedragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten