Semiostilte

Ik denk dat ik voorlopig maar mijn mond ga houden. Gewoon niets meer zeggen, tegen niemand. Niet zeggen wat ik vind, of wat ik wil, wat ik wil aanstippen of wat ik wil nuanceren. Ik ben benieuwd wat voor tekens ik dan uitgeef.

Nee, maar het is geen grap. Wat zou er gebeuren als ik het, komende jaar bijvoorbeeld, mijn mond zal houden? Of nee, niet overdrijven, laten we beginnen met één week. Kinderen doen het soms ook. Geen woord zeggen ’s ochtends in de trein tegen de conducteur die mijn vervoersbewijs controleert. Geen woord zeggen tegen klasgenoten die mij begroeten of een docent die mij een vraag stelt. Geen woord zeggen op een avond uit met vriendinnen en als vriendinnen vragen hoe het gaat, reageer ik gewoon niet en als ik benaderd word door een leuke man kijk ik hem gewoon aan zonder mijn mond open te trekken. Bij de huisvergadering produceer ik geen klank en bij een bezoek aan mijn ouders eet ik stilzwijgend een héérlijk maal. Bij een presentatie gewoon de slides van je PowerPoint laten zien en er geen uitleg bij geven en wijzen met een aanwijsstok.

Een aanwijsstok kan dan weer belangrijke informatie accentueren en mijn gedachtes, positie of zienswijze iets duidelijker weergeven. Maar dan zonder dat ik het verkeerd kan verwoorden. Dat is het fijne aan zo’n aanwijsstok. Ik moet er dan slechts nog voor zorgen dat ik mijn gezichtsexpressie in toom houd. Of in ieder geval onder controle houdt. Dan zal ik geen verkeerde tekens afgeven.

Dan zal ik er ook voor moeten zorgen dat ik mijn kijkrichting goed bewaak. Dan zal ik geen verkeerde tekens afgeven. Dan zal ik er voor moeten zorgen dat ik mijn lichaamstaal in beheersing houd. Dan zal ik geen verkeerde tekens afgeven. Fysieke reacties of impulsen moet ik uitschakelen of in ieder geval niet openbaar tonen zonder dat ik erover heb nagedacht of al deze tekens bij elkaar wel zeggen wat ik eigenlijk wil zeggen. Of ze wel zeggen waar ik eigenlijk voor sta in het leven. Wel aanwijzen wat ik eigenlijk wil aanwijzen.

Dan zal ik er ook voor moeten zorgen dat ik weet wat ik eigenlijk wil aanwijzen. Dan zal ik geen verkeerde tekens geven. Dat ik eerst weet wat ik eigenlijk wil aanwijzen, vóór ik dat daadwerkelijk ga aanwijzen. Dan zal ik geen verkeerde tekens geven. Laat stáán erover praten! Dan zal ik geen verkeerde tekens geven dan zal ik geen verkeerde tekens geven.

Ik denk dat ik voorlopig maar mijn mond ga houden. Dat zal mij een hoop poep besparen. En jullie wat meer geschrijf bezorgen.