Draagwijdte

Zondag drink ik muntthee. Maandag sta ik vijf minuten later op dan de andere dagen van de week en dinsdag ga ik uitgebreid naar het toilet.

Woensdag maak ik een foto van mijn blote voeten op het laminaat met het licht van buiten dat erop valt, om mezelf eraan te herinneren dat het voorjaar er echt aankomt. Donderdag was ik mijn haren, vrijdag draai ik een cd helemaal af zonder één nummertje mee te zingen, dan wel neuriën, zaterdag poets ik mijn tanden voor het raam terwijl ik kijk naar de appartementen aan de overkant en voel ik mij voyeur.

Zondag drink ik muntthee met een beetje honing, maandag en dinsdag sta ik vijf minuten later op dan de andere dagen van de week en beide dagen trek ik mij terug met een krantje op het toilet. Woensdag maak ik een foto van mijn blote voeten op het laminaat nadat ik mijn teennagels heb gelakt en donderdag was ik mijn haren met andere shampoo dan voorheen. Vrijdag draai ik een hele cd af zonder in principe mee te zingen, maar bij één liedje kan ik het niet laten mee te neuriën. Zaterdag poets ik mijn tanden voor het raam en zwaai naar een man die in een appartement aan de overkant ook zijn tanden staat te poetsen voor het raam.

Zondag drink ik muntthee en ga ik vééls te laat naar bed voor een schoolgaand persoon. Ik lees een boek tot ik scheel ga kijken en zelfs het licht van mijn bureau lampje niet meer kan bieden wat ik nodig heb. Als klap op de vuurpijl vliegt er een dikke merel tegen mijn raam en sterft voor mijn deur, zoals die ene keer. Merels horen ’s nachts niet rond te vliegen. De natuur is in de war en ondertussen trek ik mij op donderdag de hele dag terug op het toilet en kan ik geen verschil meer voelen tussen de ene shampoo waar ik mijn haar mee was en de andere.

Elke nacht vliegt er een dikke merel tegen mijn raam. Eerst de mannetjes en later ook de vrouwtjes en de takken aan de bomen zijn kaal, terwijl het al hartje zomer is. Men moet de winter zonder feesten door en ’s nachts klinken hymnen op noch jubellied. De maan, die macht heeft over elk getij, doordrenkt, vaalbleek van woede, heel de lucht, wat tot ziekte aan het slijmvlies leidt.

Dat laatste is van Shakespeare, dat zeg ik er maar bij.