Wij willen alles. Wij willen alles doen. Wij willen niet
kiezen. Wij willen niet of of.
Wij vinden alles leuk. Wij willen niet het een doen, of het
ander. Wij willen het allemaal. Of wij willen éérst het een en dan het ander.
Wij weten dat we hebberig zijn, natuurlijk, maar wij vinden ook dat we het wáárd
zijn. Wij weten heel goed hoe het zit. En wij weten ook héél goed dat, doordat
we meer weten, we ook beseffen dat er zoveel is dat we niet weten. Wij weten.
Wij willen niet dingen niet weten. Wij willen alles weten.
Wij willen alles doen, alles kunnen, alles hebben, alles zullen,
alles dienen,
alles verzamelen,alles archiveren,
alles reconstrueren, alles analyseren,
alles beheren,
alles bebouwen, alles initiëren hou maar op.
Op zichzelf kan een mens de verbazing over zichzelf niet aan
en is hij ontsteld bij alles wat hij ziet en doet en concludeert hieruit een
scheve conclusie, en maakt, met enige inspanning, een keuze en negen van de
tien keer is dit de verkeerde keuze, maar dat geeft niet, nee, dan zeggen we
gewoon: waar je niet dood aan gaat word je alleen maar sterker van. Dat zeggen
we dan vaak. Met de dood in het hart, de dood of de gladiolen, je moet je paard
niet dood knuppelen voordat je thuis bent. Dat soort dingen zeggen we dan tegen elkaar.
Wij weten wel dat we zo moeten denken. Wij weten dat best. Maar
de wonderbaarlijke aanwezigheid van een mankement is moeilijk te ontkennen en
we kunnen wel stellen dat het gebruik van moeilijke woorden een compleet andere
prent kan opwekken, dan het grof aanzetten van de woorden POEP en PIES en KAK. Wij
weten dat sprookjes niet echt waar zijn maar wel, honderden jaren geleden, oraal
zijn overgeleverd. Wij weten dat oraal in deze context verre van seksueel
bedoeld is, maar wij grinniken toch even als wij het hardop horen zeggen door
iemand die ouder is dan wij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten