Ik heb voor mezelf een bosje bloemen gekocht. Gewoon omdat het kan. Niet één bosje bloemen trouwens maar twee. Twee bosjes gerbera’s. En dan heb je nog geen flinke bos. Maar ik vind ze mooi en daar gaat het om.
Een bosje oranjerode gerbera’s en een bosje geeloranjeachtige gerbera’s. Als je begrijpt wat ik bedoel. En die dan bij elkaar in één vaasje. Het staat heel leuk. En dat gaat ook best goed zo met z’n tweetjes. Helemaal als je ze een beetje water geeft, en zo’n zakje bloemenvoeding. Geen idee wat er in zit. Ik gooi het maar altijd braaf in het water, en dat trekt vanzelf wel weg dan.
Een beetje water en een beetje voeding en als laatste een beetje licht. Dan moeten die twee bosjes gerbera’s zich toch een poos kunnen redden, zou je denken. De tijd zal het leren want in werkelijkheid is de kans heel groot dat het fout gaat. Een gerbera is misschien wel ziek en steekt die andere ook aan en dan is het foute boel. Dan verwelken ze langzaam, ook al willen ze het niet want het is best fijn zo in de zon op tafel. En het eten is ook lekker.
Oranjerood en geeloranjeachtig. Bij elkaar in één vaas. Heel anders, maar allemaal met een bruine stip in het midden en een groene stengel. Dat hebben ze dan weer gemeenschappelijk. Gelukkig hebben ze ook nog wat gemeenschappelijk. Al zal dat ze niet in leven houden.
Een prettig idee is misschien dat die twee bosjes met z’n twee in de vullisbak gaan als ze dood zijn. En die vullisbak staat ook lekker in de zon in mijn keuken. He, fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten