Laatst is mij verteld dat ik een verhalenverteller ben. Maar dan niet zozeer dat ik ze hardop aan iemand vertel, maar voornamelijk dat ik verhalen maak. In mijn hoofd. In stilte. Dat klopt inderdaad.
Ik heb een grote fantasie en, beste mensen, hoewel wij allen de creatieve intelligentie en de ontwikkeling van de fantasie natuurlijk stimuleren en zien als iets waardevols, kan dit ook zeer zeker tegen je werken. Op een gegeven moment weet je namelijk niet meer wat echt is (de bekende valkuil). En wat niet echt is. En je kunt er ook niet meer mee ophouden, met het schrijven van beelden op het netvlies. Of althans, ik kan er niet meer mee ophouden. Laat ik voor mezelf spreken in dit geval.
Misschien dat ik om die reden dit baanbrekende en grensverleggende blog gestart ben. Ik kan niet meer ophouden met verhalen maken in mijn hoofd. Daar moet een mens wat mee doen is mij verteld! Mijn probleem is nu, dat ik nu juist die verhalen die ik in mijn hoofd verzin, te persoonlijk vind om online te plaatsen en open en bloot voor iedereen. Dus eigenlijk heb ik geen kloot aan dit blog want ik manoeuvreer mezelf overal omheen met mijn creatieve geest en torenhoge IQ. Wat te doen. Geen idee.
Eerst maar eens naar buiten om de eerste mei-zonnestralen te pakken en de vogels eieren te zien leggen. Want in mei leggen alle vogels een ei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten