Wachten op iets is een teef. Om maar even grof te beginnen. Sorry. En wachten op iets is helemaal ellendig als je niet weet waar je op wacht, maar wel continu het gevoel heb dat je ergens op wacht.
Ja, ik wacht wel eens op de bus uiteraard en ja, ik wacht net als iedereen netjes in de rij bij de kassa tot ik aan de beurt ben. Ik wacht tot het water kookt voordat ik de pasta in de pan gooi en ik wacht op mijn vrienden, aangezien ik dikwijls degene ben die als eerste arriveert op de afgesproken plek. Maar hier bedoel ik een ander soort wachten. Wachten op iets groters weetjewel.
Het woord cliché vind ik tegenwoordig een ronduit negatieve lading hebben. Jammer hoor. Mensen zijn hetzelfde. Alles is al eens gedaan en gezegd. Ik zeg dus niets nieuws. Ik ben cliché; iedereen wacht toch op iets groters?
Grotere borsten hoef ik niet en mijn schoenmaat is ook niet die van een bescheiden mevrouw. Mijn bed is te groot voor mijzelf alleen en… oké, ik wacht misschien wel op een grotere kamer.
Ben of ken jij een woonruimte met een joekel van een keuken voor een vierdejaarsstudente, 23 jaar, zelfstandig doch spontane toekomstig eigen ondernemer, einzelgänger doch sociaal dier, muziek- en natuurliefhebster, ingetogen en serieus maar wanneer het moment zich daarvoor leent clownesk, burlesque en nog vermakelijker met een slokje alcohol op, sportief en lui tegelijkertijd, eerlijk, deugdzaam en, wanneer een andere persoon zich daarvoor leent, de grootste knuffelbeer ooit? Neem dan contact op via verhalenvanrijn.blogspot.com
Regel dan ook meteen even een date met mijn grote liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten