Geen idee wat er nu gaat komen. Op de korte termijn waarschijnlijk niets. De klok tikt verder en ik doe nog een was in de wasmachine die ik een paar uur later vergeten ben. Ik haal de kleren rottend uit de trommel en vraag me af of zij ooit nog ‘bloemenfris’ zullen ruiken.
Gebruik ik mijn spieren normaal? Gebruik ik mijn woorden efficiënt? Of kan ik mijn zinnen inkorten en daardoor mijn tijd nuttiger indelen? Een verhaal minder uitgebreid vertellen en de gewonnen minuten gebruiken voor het bakken van een taart. Of iets anders nuttigs. Zoals een taart bakken maar die dan geven aan een ziek familielied. Een puntje gebak als medicijn.
Mijn klok is stoffig en mijn biologische klok is nog niet geactiveerd. Daar zal pap blij mee zijn want die voelt zich nog veel te jong om opa te worden. Zijn gevoelsleeftijd is jong en die van mij wordt ouder en ouder maar ik zit nog steeds op een studentenkamer en deel mijn badkamer met een ander. Mijn wasmachine is niet mijn wasmachine maar die van nog vijf anderen.
Wie weet wat er komen zal. Misschien worden mijn oren flaporen en begin ik een stripclub. Niet om zelf aan een paal te hangen maar om gewoon goed geld te verdienen. Misschien ontwikkel ik plotseling een talent in het fokken van konijnen. Ik kan de juiste oren bij elkaar vinden en ik produceer prachtige gemêleerde hangoren. Ik kweek mijn eigen wortelen zodat ik geen kosten heb aan voeding voor de eeuwig neukende konijnen en van de overgebleven peentjes bak ik zelf overheerlijke worteltjestaarten voor mijn familie en vrienden.
Zelf eet ik wortel in alle vormen. Het oranje goud. Zodat ik dan misschien kan zien wat de Heer voor mij in petto heeft. Ik weet in ieder geval van een online test dat ik 88.3 jaar oud word, dus beter kom je met iets goeds, ouwe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten