Ik kan heel slecht boos worden. Dat weet ik van mezelf. Ik word wel boos, maar ik doe er dan niets mee. Ik wuif het weg. Met een handje. Het liefste doe ik dat met zo’n blubberrubber plakhandje van de kermis. Ik wuif het weg met een blubberhandje en ik maak er een grapje over.
Ik houd niet van de kermis maar stiekem wil ik er heel graag nog een keer heen. Maar dan zonder de muziek die zo hard staat dat je geen fatsoenlijk gesprek kan voeren. Eigenlijk moet je ook geen fatsoenlijk gesprek voeren in de kermis. Moet je niet willen ook. Als je dat voor ogen hebt, dan is je timing niet helemaal correct. Op de kermis moet je een suikerspin halen en in de spin, in het spookhuis en daarna nog naar de snoepkraam om zo’n wijnbal te halen waar je de rest van de week aan sabbelt om hem op te krijgen, waarbij je keer op keer herinnerd wordt aan die mooie, zwoele zomeravond op de kermis. Filmisch he?!
Maar op de korte termijn belooft het een strenge winter te worden. Zo een waarbij je, je boosheid maar beter niet kan opkroppen want dan belooft het helemaal een straffe boel te worden en de kermis komt voorlopig ook niet. Pas volgend jaar weer, als je geluk hebt. Als je dan nog gezond bent. Als je dan nog zelfstandig kan lopen. Als je dan nog leeft.
Dus ik heb besloten het komende seizoen het gewoon bekend te maken, als ik kook van binnen. Daarnaast doe ik ook aan kick-fun om jullie enig leed te besparen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten