Een voor allen allen voor een een voor een

Het heeft te maken met een stap naar voren doen en buigen. Misschien zul je wel moeten knielen, zoals wanneer er iemand geridderd wordt. Het moment in de film waar ik eigenlijk altijd twijfel of iemand moet knielen omdat hij daadwerkelijk geprezen gaat worden, of omdat twee seconden later zijn hoofd afgehakt wordt. Het zwaard wordt op de linkerschouder gelegd en verschuift langzaam, over het hoofd, naar de rechterschouder. Ik houd altijd even mijn adem in en soms doe ik zelfs mijn ogen dicht. Als ik mijn ogen weer opendoe zie ik de koning lachen en de stoere ridder trots kijken naar de dochter van de koning, die hij een aantal scènes later in haar grotje zal nemen.

Het heeft te maken met een stap naar voren doen en buigen, of misschien wel een stap terug doen en knielen en dan buigen. Op je buik gaan en omhoog klauteren maar vooral niet vergeten te buigen. Een stap naar voren doen en buigen.

Afwachten is niet nodig maar soms wel de meest verstandige optie. Als je als ridder verstopt zit achter een bosje aan de rand van de weg en de vijand opwacht die in de verte aankomt met een kar, en het duurt je wat te lang, dan zet je niet je hardste gil op terwijl je het pad versperd als ze nog niet dichtbij genoeg zijn. Dan hebben ze nog de mogelijkheid om een bospad eerder af te slaan. Dat is dom. Dan krijg je geen eretitel van Koning Arthur. Doei.

Het heeft te maken met verantwoordelijkheid nemen, maar niet overdrijven. De natuur zijn werk laten doen. Je harnas goed onderhouden en je knol te eten geven. Krachtig en moedig zijn en vol eer, maar soms even niet strijden voor je ‘Landlord’. Trouw zijn en buigen. Ademen, en je niet laten verblinden door dat schild voor je snufferd. Aan alles komt een einde. Zelfs die mooie, historische, romantische, sprookjesachtige riddertijd vol met lust en liefde en lekkere stukken vlees en ook omsluierd met dood, verderf, verdriet, bloed en verraad. Aan alles komt een einde en ik kan je, in dit geval, precies vertellen wanneer; in de late Middeleeuwen.

Net als de tijd van de Grieken en de Romeinen en de tijd van de VOC en de tijd van de Verlichting en de Moderne tijd en de Renaissance en de Tweede wereldoorlog en de Eerste ook.  En het Expressionisme en het Kubisme en het Imperialisme en het Futurisme en het Surrealisme en nu doen we gewoon alles allemaal tegelijk want dat is onze oplossing want wij zijn allemaal ridders en we zijn moedig en standvastig en eigenzinnig en ongeduldig. Laisser faire.